Niech żyje nam górniczy stan…
4 grudnia, czyli górnicza Barbórka, jest jednym z najbardziej znanych świąt zawodowych w Polsce. Barbórka zastała zapoczątkowana w połowie XVIII wieku w Tarnowskich Górach, gdzie wydobywano rudy ołowiowo-srebrowe. Na samym początku było to święto wyłącznie religijne. Z czasem uroczystości te przybrały świecki charakter. Organizuje się akademie, koncerty, wręcza medale za długoletnią służbę, odznaczenia dla zasłużonych górników, kordziki i stopnie górnicze. Honorową odznaką, którą nagradza się wyróżniających się górników jest szpada. Nawiązuje ona do średniowiecznych poszukiwaczy złota, wykorzystujących tę broń do obrony przed złodziejami tego kruszcu. Dzięki górnikom z kopalń węgla kamiennego na Górnym Śląsku Barbórka została wpisana na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Od XIX wieku, wczesnym rankiem osiedlami przy akompaniamencie orkiestr górniczych odbywa się górniczy przemarsz i spotkanie z dyrekcją kopalni.
Tegoroczna Barbórka w Polsce obchodzona jest w cieniu inflacji, kryzysu energetycznego, po pandemii i miesiącach debaty publicznej o sytuacji na rynku węgla. Kopalnie wracają do tradycyjnych obchodów Dnia Górnika, jednak nie tak hucznie jak w minionych latach. Rok 2022 dla polskiego górnictwa był trudny, mówi o tym tragiczny bilans wypadków (życie straciło podczas pracy 30 osób).
Tradycją mikołowskiej parafii jest nabożeństwo z okazji Dnia Górnika. W tym roku nabożeństwo to przypadło na drugą niedzielę Adwentu. W nabożeństwie udział wzięli górnicy czynni zawodowo, górnicy emeryci (którzy obecnie stanowią większość Braci Górniczej) oraz wdowy po górnikach. Na początku nabożeństwa górnicy, w większości w galowych mundurach, stanęli wokół wieńca adwentowego i zapalili dwie symboliczne świece. Prezentowali się znakomicie. Podczas kazania ks. proboszcz Kornel Undas podkreślił ciężką pracę górników, wykonywujących jeden z najniebezpieczniejszych zawodów. Ich trud, wysiłek i zaangażowanie zapewnia naszemu krajowi bezpieczeństwo energetyczne. Tak było zawsze i jest do tej pory. Tutaj na Wyżynie Śląskiej, w każdej rodzinie był-jest górnik. Tradycja tego zawodu przechodziła z ojca na syna. W modlitwie ks. proboszcz powierzył opiekę nad górnikami i ich rodzinami Bogu, prosząc o czuwanie nad nimi.
Po nabożeństwie górnicy i ich rodziny spotkali się na słodkim poczęstunku w sali parafialnej. Humory dopisywały, ciasto i przepyszna kawa smakowała wybornie a opowieści o czasach minionych w resorcie górnictwa rozgrzewały najbardziej.
I.M-K
